6.

~Ricky~

Siedziałem na dywanie w półprzysiadzie i oglądałem razem z Nessy jakiś nudny melodramat. Naprawdę, jeszcze nigdy się tak nie wynudziłem. Jak można oglądać takie badziewie? A tytuł tego czegoś nosił nazwę „Pamiętnik”. Nie powiem były smutne momenty, że Nessy prawie płakała ale bez przesady! Aż tak mnie to coś nie oczarowało. Kiedy zobaczyłem napisy końcowe odetchnąłem z ulgą! Nareszcie! Miałem ochotę krzyczeć z radości lecz się powstrzymałem, gdyż zobaczyłem moją przyjaciółkę (bądź koleżankę, nadal nie wiem kim tak naprawdę dla mnie jest, to wszystko jest zbyt skomplikowane), która płakała. Siedziała wciągając nosem i gapiła się w ścianę. Okeeej, to trochę a raczej mega dziwne! Rozumiem, że dziewczyny lubią się wzruszać na filmach ale żeby tak ryczeć? To już przesada! Patrzyłem się na nią tępym wzrokiem. Nagle poczułem, że muszę ją przytulić. Teraz albo nigdy. Nareszcie mam swoją szansę, pokaże jej, że nie jest mi obojętna a i może zobaczy we mnie czułego chłopaka. Wziąłem głęboki oddech i już miałem się schylić gdy poczułem wibrowanie w przedniej kieszeni spodni. Cholerny telefon! Zabije tego kto musiał zadzwonić akurat w tym momencie. Wreszcie po wielu, wielu tygodniach zbieram się na odwagę i co? Dupa blada.

- Halo? – spytałem z ciężkim westchnięciem.

- Cześć Ricky tu Engy.

- Aaa Engy! Witaj moja ukochana siostrzyczko! – powiedziałem z udawaną radością a potem ciszej syknąłem: - Wiedz, że cię zabiję.

Założę się, że teraz zmarszczyła brwi.

- Przeszkodziłam ci w podrywie roku? Jeśli tak to przepraszam. Chciałam tylko z tobą porozmawiać. To wszystko.

Ciężko westchnąłem. Rzeczywiście trochę za ostro zareagowałem ale naprawdę strasznie chciałem przytulić Nessy. Wydawała się taka słodka i bezbronna.

- To Engy? – zapytała Nessy patrząc się na mnie uważnie. Kiwnąłem głową. – Powiedz jej, że chcę się z nią zobaczyć. Muszę jej coś powiedzieć.

Że co? Nie mogłem pozwolić abym stracił kolejną szansę. Zaraz, zaraz Engy chce porozmawiać ze mną, Nessy z Engy a ja chce przytulić Nessy … Hm, a może by to jakoś połączyć? Chyba już wiem jak.

- Słuchaj Eng, Nessy pyta czy pójdziemy dzisiaj we trojkę do baru. Co ty na to? – Zauważyłem, że brunetka posyła mi groźne spojrzenie ale nie odezwała się. W słuchawce usłyszałem ciężkie westchnięcie mojej siostry.

- Zgoda. Tylko w takim razie jak już spotykamy się we trójkę to zabiorę też ze sobą Harre’go. Jak znów dowie się o spotkaniu na które go nie zaprosiłam to … może się naprawdę pogniewać.

- Co? – jęknąłem. Skoro ona zabiera Harre’go to Nessy będzie chciała tam iść z Zayn’em. Niech to szlak! Dwie pary tylko ja sam … Hm, też musze z kimś przyjść. Ale z kim? Nie znam żadnej dziewczyny. Cholera! Jestem mało obrotny w dzisiejszych czasach. No cóż, nie musi to być laska. Ważne bym nie był sam w towarzystwie dwóch par, które przez cały wieczór będą się ze sobą migdalić. – Mogę też kogoś zabrać? Proszę.

- Zgoda tylko błagam niech to nie będzie jakaś obca dziewczyna. – powiedziała z rozbawieniem.

- Luzik. To będzie obcy chłopak. – zażartowałem. – Słuchaj Eng, a nie uważasz, że ciekawie byłoby zrobić sobie taki wypad? Całą ekipą? Ty, ja, Nessy, Harry, Zayn, Louis, Niall, Mat, Liam i … ewentualnie Emilie.

- Loui? – Usłyszałem lekki strach w jej głosie. Czy ona coś ukrywa?

- Tak Louis. Czy coś nie tak?

- Nie wszystko w porządku. Muszę kończyć, pa Ricky.

Schowałem telefon z powrotem do kieszeni. O co w tym wszystkim chodzi? Czuje, ze Engy mi o czymś nie mówi. Ten świat ma zdecydowanie zbyt wiele sekretów a zbyt mało prawdy.

~Engy~

Louis. Louis. Louis. To imię huczało w mojej głowie odkąd zakończyłam rozmowę z Rickym. Co? Będziemy udawać, że się nie znamy? Że wcale mnie nie wystawił do wiatru? Że nie czuje się upokorzona i poniżona? Że nie okłamywałam dla niego chłopaka i najlepszej przyjaciółki? Że nie olałam dla niego Nessy? Zawiodłam się na nim drugi raz. Więcej nie zamierzam. Na tym spotkaniu będę udawała, że totalnie nic mnie nie obchodzi. Całą swoją uwagę będę poświęcała Harre’mu. To on  jest moim chłopakiem i to jego kocham. Kocham. Jak to słowo dziwnie brzmiało. Jeszcze nigdy nikomu nie powiedziałam, że go kocham. Co najwyżej, że lubię, podobasz mi się, zależy mi … ale na takie wyznanie nigdy się nie wzmogłam. Po prostu te dwa słowa „Kocham cię” nie chciały mi przejść przez gardło. Czułam się jakby ktoś zawiązał mi w środku supeł i za każdym razem gdy pomyślę o tym, mocniej go ściskał. Muszę jeszcze powiadomić Harre’go o spotkaniu. Nie pewnie wykręciłam do niego numer. Ucieszy się. Na pewno. Szkoda, że ja tak okropnie się boję.

                                                                  ***

Harry tak jak podejrzewałam z wielką radością się zgodził na spotkanie w całej paczce. Ostatnio także zaczął narzekać, że nie widuje się z Louisem tak często jak kiedyś. No cóż, dobre i to, że nie tylko ode mnie się odsunął. Ciekawa jestem z kim utrzymuje kontakty? Bo z kimś przecież musi? Z tego co wiem Loui nigdy nie był samotnikiem, już prędzej podejrzewałabym o to siebie. Ah, gdybym mogła zobaczyć jego myśli …

O godzinie 19:50 razem z Harrym pojawiliśmy się na miejscu czyli w barze. Przy stoliku siedział już Ricky z Nessą. Gdy mój brat nas zobaczył pomachał do nas podczas gdy moja przyjaciółka miała posępną minę. Jeszcze nigdy nie widziałam jej w takim stanie! Nessy załamana? Koniec świata! No cóż, zgaduje, że Zayn nie mógł przyjść. Zastanawiam się kiedy zda sobie sprawę, że to nie chłopak dla niej. Oni do siebie pasują ona powinna być z kimś takim jak … hm … Ricky! Tak! Oni idealnie do siebie pasują, szkoda tylko, ze mój brat jest takim flirciarzem. To nie mogłoby się udać. Zajęłam miejsce obok Nessy a Harry obok mnie.

- Engy, podobno chciałaś o czymś pogadać. – zaczął Ricky. Spojrzałam na niego morderczym spojrzeniem. Czy on zawsze musi wszystko schrzanić? Spuściłam wzrok. Kolejne kłamstwo! Mam ochotę krzyczeć! Chcę krzyczeć! Tu i teraz! Muszę! Ledwo co się powstrzymywałam, żeby tego nie zrobić.

- Ja? To ty chciałeś o czymś pogadać. – odpowiedziałam po chwili. Mój brat zmarszczył brwi. Wprowadziłam go w błąd ale nie mogę znów kłamać. Za dużo tego.

- Może … No cóż, w każdym razie zapomniałem o czym. – rzekł po czym się roześmiał. – Nessy, uśmiechnij się. – powiedział patrząc na nią uważnie. Dziewczyna nie odpowiedziała tylko tępo gapiła się w stolik. Wzięła głęboki oddech i otworzyła usta jakby zbierała się by coś powiedzieć ale zrezygnowała. Ja tymczasem nerwowo wpatrywałam się w wejście. Bałam się, strasznie się bałam osoby, która zaraz może się w nich pojawić.

- Ricky … - zaczęłam ale w tym momencie usłyszałam darcie się Nialla! Wrzeszczał jak skończony idiota na nasz widok a potem każdego z osobna uściskał. Obok niego stał lekko zmieszany Mat. Zgaduje, że pewnie jest mu głupio za swojego szalonego chłopaka. Pomachał nam tylko lekko i się uśmiechnął. Tworzą naprawdę cudowną parę. Nawet w takich sytuacjach nie pomyślałabym, że jest inaczej. Chłopaki zajęli miejsca.

- Co macie takie miny? – spytał blondyn obrażonym tonem. – Dlaczego nie zamówiliście alkoholu? Boże, czuje się jak na spotkaniu seniorów.

- Masz rację. Pójdę coś zamówić. – odezwał się Mat wstając.

- Idę z tobą, skarbie! Myślisz, ze puszczę cię samego? Widziałem jak barman na ciebie patrzył. Rozbierał cię wzrokiem, dosłownie. – powiedział Niall. Mat wywrócił na to oczami a Ricky z Harrym zachichotali. Jeszcze nie widziałam zazdrosnego Horana. Przezabawny widok.

Po 15 minutach chłopcy wrócili z piciem. Nessy napełniła cały kieliszek i wypiła na jednej hauście. Zresztą chłopaki zrobili podobnie no ale to byli chłopaki. Ja tymczasem spojrzałam z niesmakiem na wódkę. Jeśli mam być szczera nie przepadam za tego typu alkoholem. Zdecydowanie wolę coś mniej mocniejszego jak szampan czy wino. Wzięłam głęboki oddech cały czas wpatrując się w wejście.

- Engy, czekasz na kogoś? – spytał Niall a ja zadrżałam.

- Nie, oczywiście, że nie. – odpowiedziałam szybko i chyba zbyt nerwowo, ponieważ blondyn zmrużył oczy i zaczął przyglądać mi się uważnie. Nie umiem kłamać, nie umiem kłamać a jednak raz mi się udało! – Niby na kogo miałabym czekać?

Horan wzruszył ramionami. Nagle w naszą stronę zaczął się kierować Liam z Emilie! No proszę, proszę. Paniusia której nic nigdy nie pasuje postanowiła zaszczyć nas swoją obecnością. Wow! Dobrze, że nie wypowiedziałam swoich myśli na głos bo wyszłabym na jędze. Payne pchał blondynkę w naszą stronę a ona zrobiła naburmuszoną minę i skrzyżowała ręce na piersi. Nie miała ochoty tutaj przychodzić. Dziwię się, że Liamowi udało się ją tu przywlec.

- Cześć. – powiedział chłopak siadając. Emilie nic nie mówiąc zajęła miejsce obok niego.

- Cześć Emilie. – rzekł Ricky, jednak ona nie odpowiedziała. Mój brat próbował szczęścia czy był przekonany, że i tak mu nie odpowie i chciał ją ośmieszyć? No cóż, nie mam pojęcia co mu chodzi po głowie. Czasem zachowuje się naprawdę dziwnie. Potem nastała chwila ciszy. Widocznie zbyt długa, ponieważ Niall z Matem zaczęli opowieść pt. „Ich pierwsza randka”. Tak, to było bardzo ciekawe to znaczy pewnie było. Ja nie słuchałam. Moje myśli były zupełnie gdzie indziej.

- Engy, wszystko w porządku? – spytał Harry patrząc na mnie uważnie. Kiwnęłam głową. Kątem oka zauważyłam jak Emilie patrzy w naszą stronę. O co jej znów chodzi? Źle wyglądam czy co? Za nią nie nadążysz. Starałam się ignorować jej wzrok.

- …  I wtedy poprosiłem Mata o numer telefonu. – zakończył mówić Niall a potem popatrzył na mnie uważnie. Coś czuje, że Horan zaczyna coś podejrzewać ale do końca nie mam pewności … Nie oczekiwanie usłyszałam znajomy głos. Zadrżałam na całym ciele. Poczułam się jakby ktoś mnie poraził prądem. To było dziwne uczucie. Jeszcze nigdy się tak nie czułam.

- Cześć. Spóźniłem się? – spytał nieśmiało Louis. Ricky potrząsnął przecząco głową.

- Tak. Spóźniłeś się. – wyrwało mi się. Nie chodziło mi wcale o to spotkanie, myślami byłam przy randce? Na której zostałam totalnie wystawiona! Palant, spóźnił się i to nie durne 20 minut ale 2 dni! Loui spojrzał na mnie zaskoczonym ale  i smutnym wzrokiem. Doskonale wiedział co miałam na myśli.

- Przepraszam. – wydukał cicho i zajął miejsce. „Przepraszam”. Pff.

- Czekamy na ciebie półtorej godziny. – syknęłam.

- Eng, to tylko 20 minut. – zauważył mój brat. Posłałam mu groźne spojrzenie. Odruchowo złapałam Harre’go za dłoń. Może sobie być zazdrosny mnie on nic nie obchodzi. Żałuje tylko, ze muszę go widywać. – Ups, alkohol się skończył skończę po niego. – dodał wstając.

- Idę z tobą. – zaoferowała się Nessy wstając. – Chcę się porządnie upić. – zdecydowała. Widziałam uśmieszek mojego brata. Hm, czyżby chciał wykorzystać pijaną dziewczynę? Ricky ma czasem zboczone myśli i nie tylko myśli. Razem oddalili się w stronę baru. Emilie postanowiła, że musi do toalety. Pewnie wcale nie miała potrzeby, po prostu chciała się stąd wyrwać. Gdy odeszła zdałam sobie sprawę, że gapię się na Louisa a on na mnie. Czerwieniąc się odwróciłam wzrok. W tym momencie usłyszałam głos Nialla:

- Engy, możemy porozmawiać na osobności?

Zmarszczyłam brwi. Domyślam się o czym chce rozmawiać. Ten chłopak jest bardziej inteligentny niż przypuszczałam. Kiwnęłam głową i puszczając dłoń Harre’go wstałam od stolika. Razem z blondynem wyszliśmy z baru. Na zewnątrz wiało chłodne powietrze i padał lekki deszczyk. Wzięłam głęboki oddech. Widziałam, ze Niall także nie wie jak zacząć no ale to on chciał ze mną gadać. 

- Engy, ja widzę co się dzieje … - powiedział.

- Niby co się dzieje? – spytałam udając zaskoczenie.

- Coś między wami było? Zdradziłaś Harre’go?

- Nie! – krzyknęłam łapiąc się za głowe. – Boże Niall nie! Jak mogłeś tak pomyśleć? – przygryzłam lekko wargę.

- Przepraszam. – spuścił głowe. – Więc o co chodzi? Eng, mnie możesz powiedzieć. Zakochał się w tobie a ty nie odwzajemniasz uczuć?

Może … nie mam pojęcia co Louis do mnie czuje ale na pewno to nie jest miłość. Nie tak zachowuje się zakochany chłopak. Nie tak …

- Nie wiem, Niall. – usiadłam zrezygnowana na schodkach. – Naprawdę nie wiem. To wszystko jest zbyt skomplikowane. Nie umiem sobie z tym poradzić. Nikt o tym nie wie …

- O czym? – Blondyn zajął miejsce obok mnie.

- O tym, ze mnie i Louisa kiedyś coś łączyło. Ale nie byliśmy parą, raczej najlepszymi przyjaciółmi. Tylko, że on … bardzo mnie zranił i … - urwałam, ponieważ potok łez wylewających się z moich oczy uniemożliwił dalszą wypowiedź. Niall objął mnie ramieniem. Naprawdę byłam wdzięczna, że mam przy sobie takiego przyjaciela. On by nigdy mnie nie zranił. Jestem tego pewna. – A potem … potem chciałam z nim porozmawiać o ostatnich wydarzeniach ale … nie było go, rozumiesz? Nie było. Nie było … siedziałam jak głupia w restauracji i gapiłam się w drzwi … Okłamałam dla niego Harre’go, Nessy … A on nawet nie miał czelności zadzwonić … przeprosić …

- Engy … - powiedział Niall spokojnym i opanowanym głosem. – Tak mi przykro. To musi być okropnie trudne dla ciebie. Nie wiem co ja bym zrobił w podobnej sytuacji. Ale masz mnie i Harre’go a my oboje cię strasznie kochamy.

- Wiem. – odpowiedziałam wtulając się w blondyna. Cieszę się, że komuś nareszcie o tym opowiedziałam. W pewnym sensie ciężar spadł mi z serca.

~Emilie~

Wcale nie byłam w toalecie. Byłam na zewnątrz i paliłam papierosa. Wtedy zobaczyłam wychodzących Nialla i Engy. Poszłam trochę dalej aby mnie nie zobaczyli. Musieli mieć sobie coś ważnego do powiedzenia skoro postanowili opuścić bar. Zaciekawiona nadstawiłam uszu, że tak powiem. Na początku stali w milczeniu ale później Niall zaczął gadać, że widzi co się dzieje … totalnie nie miałam pojęcia o co chodzi, Engy udawała zdziwioną. Zresztą ona wcale nie jest dobrą aktorką więc nie trudno było mi się domyśleć. Amator.

Tak więc dalej pytał czy zdradziła Harre’go? Zdradziła z kim? – zaczęłam się zastanawiać i nagle mnie olśniło. Louis! Oczywiście, ze Louis! Engy oczywiście jako święta niewiasta od razu zaprzeczyła. Tym razem mówiła prawdę. Hm, czyli czuje się źle w obecności Louisa pomimo że między nimi nic nie było? To skomplikowane. Słuchałam dalej … zakochał się w niej … hm … to widać na odległość. Dziwię się, że Engy tego nie zauważyła … No ale nigdy nie grzeszyła inteligencją.

Wyznanie dziewczyny totalnie mnie zaskoczyło! Była najlepszą przyjaciółka Louisa ale on ją zranił i okłamała Harre’go … po za tym umówiła się z Louisem. Nie wierzę! Przecież jeśli Styles się o tym dowie zerwie z nią! Hm … mam pewien plan. Bardzo chytry plan.

 __________________________________________

Hej , hej  przepraszam jeszcze raz za taką totalną zmianę ale ja troszkę inaczej widzę tych bohaterów tak więc no … sporo się różnią.
Sorry że nie ma gifów ale nie mogłam zapisać z nimi. W 7 rozdziale być może się pojawią no chyba że mój komp postanowi zrobić mi niespodziankę. 

Dobra dziękuje, ze jesteście ze mną i komentujcie moje idiotyczne rozdziały, których nie lubie potem czytać ale przyznam, że fajnie mi się je piszę. No to tyle, do zobaczenia wkrótce <333